ปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิด โรคซึมเศร้าตามฤดูกาล (Seasonal Affective Disorder – SAD) คือการขาดแสงแดด ซึ่งเป็นปัจจัยหลักที่ส่งผลกระทบโดยตรงต่อระบบฮอร์โมนในร่างกาย โดยเฉพาะฮอร์โมนที่ชื่อว่า เซโรโทนิน (Serotonin) ซึ่งเป็นสารเคมีที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมอารมณ์และความสุข เมื่อร่างกายได้รับแสงแดดน้อยลง ระดับเซโรโทนินจะลดลง ทำให้เกิดอารมณ์ซึมเศร้า เบื่อหน่าย และรู้สึกขาดความสนุกจากกิจกรรมที่เคยทำมาก่อน นอกจากนี้ การลดลงของเซโรโทนินยังส่งผลให้เรามีความยืดหยุ่นในการจัดการกับความเครียดและปัญหาในชีวิตประจำวันน้อยลง ทำให้หลายคนรู้สึกหมดพลังและไม่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างเต็มที่

ในขณะเดียวกัน ระดับของ เมลาโทนิน (Melatonin) ซึ่งเป็นฮอร์โมนที่ช่วยควบคุมการนอนหลับก็มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในช่วงที่มีแสงแดดน้อย ฮอร์โมนนี้เป็นตัวกระตุ้นให้ร่างกายรู้สึกง่วงนอน ดังนั้นในช่วงที่อากาศหนาวเย็นหรือฝนตกอย่างต่อเนื่อง ร่างกายจะผลิตเมลาโทนินในปริมาณที่สูงขึ้น ทำให้เกิดความรู้สึกง่วงและเหนื่อยง่ายกว่าปกติ คนที่เป็นโรคซึมเศร้าตามฤดูกาล จึงมักประสบปัญหาในการตื่นนอนตอนเช้า หรือรู้สึกว่าตัวเองพักผ่อนไม่เพียงพอ นอกจากนั้น สภาพอากาศที่หนาวเย็น ฝนตกติดต่อกันหลายวัน หรือท้องฟ้าที่มืดครึ้มตลอดวัน ก็มีส่วนทำให้ร่างกายขาดความสดชื่น และลดพลังงานในการทำกิจกรรมต่าง ๆ ความรู้สึกอึดอัดจากสภาพอากาศจึงส่งผลต่อจิตใจ ทำให้หลายคนรู้สึกไม่อยากทำงานหรือกิจกรรมทางสังคม และต้องการที่จะพักผ่อนมากกว่าการออกไปทำกิจกรรมต่างๆ 

ทั้งนี้ ผลกระทบของปัจจัยเหล่านี้อาจแตกต่างกันในแต่ละบุคคล บางคนอาจจะรู้สึกเพียงแค่อ่อนเพลียเล็กน้อย แต่สำหรับบางคนอาจจะรู้สึกซึมเศร้าอย่างมากจนถึงขั้นที่ส่งผลกระทบต่อการใช้ชีวิตประจำวัน